ادامه مطلب
در اجتماع به مرکزیتِ شخص دیکتاتور باور دارند وتسلیم هستندمجموعاً یک ساختارِ عقب افتاده در فرهنگ کشاورزی را بوجود، می اورند. این شکل از جامعه بسرعت و بشدت در حال فرسوده شدن و از بین رفتنِ مرکزیت، بطوردائم است . باورِ وجود مرکز و بخصوص این که یک فرد در مرکز قرار دارد عوارض و عواقب سختی هم برای شخصِ مرکزی، دارد و هم جامعه را در زحمت دائم ،نگه می دارد.بسیاری از اقدامات حکومت هایِ مرکز باور،و طبعا دیکتاتور، در جهت حفاظت از ساختار، قدرت است. این اقدامات، هم در مورد آماده نگه داشتنِ شخص مرکزی و هم در موردِ تمکینِ جامعه، به اعمال آن شخص مرکزی،صورت می گیرد. هر نسیمی اگر موافق طبع و یا مصلحت مرکزنباشد با طوفانی از عکس العمل نگهبانان قدرت مرکزی مواجه می شود. که حتما هزینه هایی هم از نظر مادی ومعنوی دارد. در جامعه گرفتارِ باورِ مرکزیت ،هیچ تفکری متبلور نمی شود. چون پتانسیل و نیروی بالقوه مردم بمصرف دشنام دادن و نفرین کردن رسیده، که در این صورت کام جامعه همیشه تلخ و مردم ناراضی هستند ولی چون این گونه جوامع که مرکزیت را قبول دارند در تفکری متبلور نمی شوند و در یک سمت معین حرکت نمی کنند. اینست که راه بجائی نخواهند برد .دوست دارم ملموس تر بگویم .ما تا تفکر مرکزگرا داریم، فرقی نمی کند که تحت چه حکومتی، قرار داریم تفکر مرکز باورِ ما، از هر حکومتی یک نیروی دیکتاتوربوجود می اورد. لذا جهت عبور از فرهنگ کشاورزی، نیازاست که ما همگی و یا تک تک از باورِمرکزیت و قبولِ وجود مرکز، و تسلیم به قدرت مرکزی در قلب و روح و ظاهر و باطن خود، فاصله بگیریم. و قویا بدنبال خط مشی رفتاری، باشیم .رفتاری مبتنی بر روشی قانونمند ومطالعه شده . مطمئن باشید، حتی اگر در قانون هم، مرکزیت...
ادامه دارد
ادامه مطلب
و این در حالی است. که برنامه های شهری و تمدن ،معمولا برای میان مدت و دراز مدت. قابل دسترسی هستند. و کم حوصله گی و عجله در بدست آوردن نتیجه برنامه ها، نتیجه بسیاری از طرح ها و برنامه ها را، خراب کرده. و طراحان اجتماعی را ناچار به اتخاذ تصمیماتی کرده .که هر چه زودتر به نتیجه برسند. و در این راه چه ضرر و زیانهای هنگفتی به ملت و جامعه وارد شده، خدا می داند.اصولا در فرهنگ کشاورزی، تمکین اجتماعی، تعریف نشده .و هر نوع حرف شنوئی، با زیر بار حرف ارباب رفتن، تعریف شده است. و جامعه این چنینی، معمولا ایستادگی و مقاومت در برابر فرامین حکومتی و اجرای سیاستهای از بالا به پائین را، یک ارزش مثبت تلقی می کند. و هر نفر به اندازه توان و فهم خودش، در برابر اجرای برنامه ها ،مقاومت کرده. و در مواقع حساس کارشکنی هم، می کنند.رهبران جامعه ،به میزان زیادی انرژی مصرف می کنند. تا بتوانند جلوی خرابکارانه های معصومانه جامعه، را بگیرند. و گاهی هم در فرصت های مناسب سعی در توجیه سیاستهای خود را دارند. و تا این جا موفق نبوده اند.برای یک جامعه متمدن برنامه لازم است. و دست یابی به نتایج یک سیاست و یا برنامه، ممکن است. حتی به یکی دو نسل، نیاز داشته باشد. که این معنی در فرهنگ کشاورزی، مطلقا وجود ندارد. لذا....
ادامه دارد