ادامه مطلب
این عصاره فرهنگ کشاورزی و حکومت بر خاسته
از این فرهنگ، است.
ما برای عبور از فرهنگ کشاورزی و دست یابی
به تمدن، مطلقا نیاز به نظارت نداریم. نظارت ابزار
ترقی و توسعه، نیست .نظارت میوه و نتیجه ترقی
و توسعه است. که فعلا امکان آن را نداریم.
انشاالله در آینده نزدیک ،در مورد فرهنگ کشاورزی
و راه عبور از آن و چگونگی دستیابی به تمدن
متناسب با درک جامعه ایرانی را، خواهم نوشت.
از زمان های قدیم، روستا ها و دهات و حتی شهرها،
در کناره آبراه ها و چشمه ها و قنوات بوجود آمده اند.
در مورد شهرها ،که کنار رودخانه های بزرگ بنا
شده اند. مسئله قایق رانی و کشتیرانی، مطرح بوده است.
اما در مورد دهاتی که در پائین دست چشمه ها و قنوات
و یا رودهای کوچکی بودند.
ادامه دارد
ادامه مطلب
این سخن باید در حقیقت، اگر سلامت انقلاب و ترقی
کشور و مردم، مدنظر بود. به این صورت بیان می شد.
((مواظب باشید خودی ها، در سایه قدرت، فاسد نشوند
و با خودی های فاسد ،بشدت برخورد شود). این که
خودی ها، محرم هستند. و غیر خودیها، نامحرم. که به این معناست
اولا، هنوز سیستم ارباب و رعیتی، پابرجاست. و مباشر
ارباب همیشه، راست می گوید. و رعیت همیشه، دروغ می گویند.
پس رعیت باید خفه خون، بگیره تا (ما) دروغ کمتری به
گوش نازنین مان، برسد.و دوم این که هیچ نیروی منتقد و
ایراد گیر و بطور کلی خارج از (ما) اصلا، وجود خارجی
ندارد .پس با توجه باین که مسائل خانه اربابی، توسط
خود ارباب رتق و فتق می شود. و باضافه اگر رعیتی
خطا، کرد. بدستور ارباب، او را بچوب می بندیم. و فلک
می کنیم. پس اوضاع، مرتب است. و نیازی هم، به نظارت
نداریم . اگر هم بر حسب اتفاق، دزدیِ یک شخص
وابسته به خانه اربابی، برای ارباب مشخص شد. این
خبر بین اهالی روستا پخش ،نمی شود. و اگر ارباب
صلاح دانست. خودش، شخص را تنبیه می کند. واگر تصادفا
مردم ده فهمیدند. و بزبان آوردند. سیاه نمائی و شایعه
تلقی ،خواهد شد. که حتما با آن برخورد، می شود.
ادامه مطلب
و کنترلِ میزان دستیابی دستگاه، به ماموریت محوله، توسط
موازین علمی و سازمانی، مورد نیاز است. حالا عمل کرد سازمان
تقریبا مشخص شده و اشتباهات کوچک و بزرگ، تصحیح شده اند.
مسئولینِ کارآمد و متناسب با مسئولیتِ خودشان، در راس امور
قرار دارند. و کلیه نگرانی ها، در مورد ساختارِ فنی و انسانی
و اداری، مرتفع، شده و شکل و قواره سازمان(دستگاه)مشخص
شده. و رابطه دستگاه با سایر ادارات و سازمان های بالا دستی
و پائین دستی، شکل گرفته. و بازده سازمان از هشتاد درصد
هم فراتر ،رفته است. حالا و در این زمان، نیاز است .که بر
کلیه امور دستگاه، نظارت تخصصی و فنی، ِاعمال گردد.
معمولا ناظرین، از بین افراد فوق تخصص، وآشنا به راهبرد
سازمان و آشنا به عمل کردِ هماهنگ با مسئولیتِ سازمان، در
مقابل کارفرما و یا سازمان بالا دست ویا مردم انتخاب
می شوند. و با آشنائی کامل، به کلیه جوانب امر، سعی خواهند
کرد. تا کمک کنند سازمان ویا دستگاه ِموردِ نظارت در
مسیر تعیین شده، به راه خود ادامه دهد. و با استمرار نظارت
به عیوب و نواقصی، که ممکن است. در میان مدت و یا
دراز مدت، به عمل کرد دستگاه، لطمه وارد کند. اشاره کرده و
با پیشنهادات سازنده، مدیران و روسای دستگاه را، در
جهت رفع مشکل، یاری دهند.
ادامه دارد
نظارت، الزاما، از وسا ئل و ابزار وعللِ توسعه و پیشرفت
نیست.
نظارت مثلِ یک ظرفِ دانه انارِ آماده مصرف، است .که
برای تهیه آن مقدمات وکارهای زیادی، لازم است.
اعمال نظارت، بر یک سیستم ناقص و ناکارآمد و فاسد .
ممکن است باعثِ تلاشی و اضمحلالِ آن سازمان و سیستم
بشود.
نظارت مثل یک اسیدِ پاک کننده، است. و چنان چه ظرفِ
حساس به اب اسید و یا ظرف ناقصی که بعضی جاهایش به
اسید، حساس است را، داخل این اب اسید بگذاریم. بجای این که
ظرف و یا ابزاررا تمییز و سالم، تحویل بگیریم. یک ظرف
از شکل افتاده نابود، تحویل خواهیم گرفت.
اعمال نظارت و گرفتن نتیجه، از این نظارت، فقط در مورد
سیستم های پیش رفته و سازمان یافته و مدرن، قابل اجراست.
برای ایجاد یک سیستم که تحمل نظارت را، داشته باشد. در
ابتدا نیاز است. که شکل و ماموریت آن دستگاه، بر مبنای
هدف و موازین فنی وقانونی، تعریف شده باشد. تهیه شرح
وظائف اعضا و شکل سازمانی نیروی انسانی و پیش بینی
بودجه مورد نیاز، ضروری است.(حتی برای دستگاه های
کاملا خصوصی و غیر دولتی) نحوه ارزیابی امور و
تصحیح اشتباهات، در دو سه سال اول، ضرورت تام دارد.
ادامه دارد
ادامه مطلب
و چون خودمان هم باید این عادات را تشخیص بدهیم و خودمان نوع درمان را انتخاب کنیم وخودمان به پیشرفت درمان نظارت کنی و خلاصه اول وآخر موضوع کلا با خودمان است لذا مراقبت و دقت درامر معالجه این دردهای پنهان بطور جد واجب است مرکزیت، در فرهنگ کشاورزی، یک اصل پذیرفته شده وعادی بحساب میاید.کما اینکه در فرهنگ کشاورزیِ اروپازمین را مرکز عالم میدانستند و مخالفین این عقیده را، درآتش می سوزاندند. اینکه انسانها بخصوص در ایرانِ مابا این فرهنگ کشاورزی عقب افتاده، خود را مرکز عالم ممکنات تصور کنند زیاد هم ،عجیب نیست. اتفاقا شواهدزیادی به این تفکرِعقب افتاده، کمک هم میکند. من از عقاید مذهبی برای این موضوع مثال نمی اورم .اما در کشور،ما مرکز کشور داریم ،مراکز استان داریم،مرکز فلان داریم مرکز بهمان داریم . مرکز شهر داریم،مرکز شهرستان داریم مرکز تولید چی داریم.مرکز فرهنگی داریم و....قبول تفکرِ مرکزیت، ایجاب میکند که ما یا خودمان را مرکزِهمه چیز تصور کنیم و یا یک مرکزیت را، تصور و قبول کنیم.یکی از شرایط دیکتاتور بودن هم، باور داشتن همین مرکزیت است.در این رابطه شخصِ دیکتاتور، خودش رامرکز قدرت و همه کاره تصور میکند. و اطرافیان هم به ترتیب نزدیکی یا دوری از مرکز، احساس قدرت، می نمایندو مردم عادی هم که زورشان به هیچ چیز، نمی رسد. ودر اجتماع به مرکزیتِ شخص دیکتاتور باور دارند وتسلیم هستندمجموعاً یک ساختارِ عقب افتاده در فرهنگ کشاورزی...
ادامه دارد