ادامه مطلب
ما برای عبور از فرهنگ کشاورزی و دست یابی به تمدن، مطلقا نیاز به نظارت نداریم. نظارت ابزارترقی و توسعه، نیست .نظارت میوه و نتیجه ترقی و توسعه است. که فعلا امکان آن را نداریم.انشاالله در آینده نزدیک ،در مورد فرهنگ کشاورزی و راه عبور از آن و چگونگی دستیابی به تمدن متناسب با درک جامعه ایرانی را، خواهم نوشت.
از زمان های قدیم، روستا ها و دهات و حتی شهرها، در کناره آب راه ها و چشمه ها و قنوات بوجود آمده اند. در مورد شهرها ،که کنار رودخانه های بزرگ بنا شده اند. مسئله قایق رانی و کشتیرانی، مطرح بوده است. اما در مورد دهاتی که در پائین دست چشمه ها و قنوات و یا رودهای کوچکی بودند. مسئله آب، برای کشاورزی موضوع مهم و در خور توجهی بود. و نظامات اجرای سهمیه های آبی، در این روستاها، به تناسب جمعیت و زمین های کشاورزی، شکل گرفته و بوجود آمده اند.بر اساس مدارک و سوابق، هر زمین و یا باغ روستا .دارای میزان معینی از آب بوده. که در طول فصل و یا ماهانه، به آن مزرعه و باغ، زمان مشخصی آب ،تعلق می گرفته. و این مقدار توسط معتمدین و متخصصین مربوطه، به زمین می رسیده است.با توجه به این که آب جاری، طی شبانه روز جریان داشته. لذا ممکن است. فرضا سهمیه آب فلان زمین، نصفه شب باشد.
ادامه دارد