نظارت 12

ادامه مطلب

.در حالی که تمام جهان از کارت های ملی استفاده می کردند. و ایران جزو کشورهای عقب مانده از این بابت بود.و جلوه دیگر آن تقلب واضح و آشکار در دفاتر حسابداری شرکت ها و مراکز اقتصادی، هست .که دو گونه دفتر دارند. و با وجود اطلاع وزارت اقتصاد از این مسئله، کار زیادی صورت نمی دهد.همین راز داری و پوشاندن اطلاعات مورد نیاز حکومت، حتما و حتما برنامه ریزان و مطالعه گران در سطح کلان را، دچار مشکل کرده. و ما شاهد برنامه ریزی بر اساس معمولا آمارهای تقریبی هستیم. که در نتیجه حاصل این گونه برنامه ریزی ها هم تقریبی و معمولا نا متناسب خواهند بود.ملت ما نیاز به یک سرمایه گزاری کلان پولی و انسانی دارد .تا بتواند این عامل مزاحم را از فرهنگ مردم خارج کند. و مردم در هر حال، به حکومت اعتماد کرده. و اطلاعات مورد نیاز برنامه ریزان را بصورت کامل و درست در اختیار قرار دهند. و متقابلا، دولت ها هم ،حداکثر تلاش خود را مبذول دارند. تا قدر اعتماد مردم را دانسته و درست و بموقع از این اطلاعات در جهت سازندگی کشور، استفاده کنند.یکی دیگر از نمودهای تک روی، که ناشی از عدم اطمینان به دیگران. وحتی به خواهر و برادر است. فرد را وادار می کند. که فقط به نجات خودش از مصائب و درگیری ها، فکر کند. و از اطرافیان خود کاملا غافل باشد.البته اشخاصی هم هستند. که به انگیزه های خاصی به اطرافیان، کمک می کنند .ولی غالبا، مردم از کمک مستقیم به اطرافیان طفره می روند. و هر چه ثروتشان، افزایش پیدا می کند. فاصله اشان از فامیل و اطرافیان، بیشتر می شود.به ظن این که دیگران چشم طمع به مال و ثروت او دارند. و یا ممکن است .از اسرار ثروتمند شدن او، آگاه شوند.البته رفتار و گفتار اطرافیان هم، این تفکر را تشدید کرده است.در نظر ندارم به تک تک مظاهر فرهنگ کشاورزی اشاره کنم. و تا این جا هم سعی کرده ام. 

ادامه دارد

نظارت 8

ادامه مطلب

شاهد رگه های بسیاری از باز مانده فرهنگ کشاورزی در تصمیمات بزرگ شهری و حکومتی، هستیم.مسئولین حکومتی، با شناختی که از مردم دارند. تصمیمات و راه کارهای متناسب با فرهنگ مردم را اتخاذ می کنند .هم حکومت و هم مردم ، در یک بلبشوی دراز مدت، که ناشی از تلاقی فرهنگ کشاورزی و روش های تقریبا مدرنیته هست. قرار دارند .و البته، متفکرین جامعه هم ، بدون توجه به رسوبات فرهنگ کشاورزی در جامعه، صرفا موازین و قواعد جوامع مدرن را تبلیغ و ترویج می کنند. که متوجه هستیم. تا کنون نتوانسته اند. به موفقیت قابل توجه ایی دست پیدا کنند.یکی دیگر از رسوم کشاورزان. حداقل در ایران چشم داشتن به آن سوی ابرها بوده. و موفقیت کار و زحمت خود را، غالبا بعهده آسمان و بارش باران و بطور کلی عوامل جوی می گذاشتند.در این تفکر، برنامه ریزی و تلاش برای تغییر عوامل موثر، مطلقا وجود نداشته. و بیشتر کشاورزان طبق روش ها و سنت های پدران خود. به کار کشت و کار، مشغول بودند. و معمولا از میزان و مقدار محصول خود یا راضی بودند. و یا کم و کسری محصولات را حواله آسمان می کردند.این باور و عملکرد در زندگی شهری چیزی، حدود مردن است .در فرهنگ تمدن هر کاری نیاز به طرح و برنامه مشخص دارد. و نتیجه کارها، معمولا بیانگر طرح و برنامه و تلاش دست اندرکاران است.

ادامه دارد 

نظارت 8

ادامه مطلب

حالا صرفنظر از جنایتی که در بورس ایران بوجود آمد. بورس باید جائی برای جذب سرمایه های کوچک باشد. تا بتوانیم. با انباشت سرمایه های کوچک و تبدیل آن به ابر سرمایه، چرخ تولیدات کشور را بحرکت در بیاوریم.اگر خوب مطالعه کرده. و دقت کنیم. متوجه خواهیم شد. که خیانت در مورد بورس هم، ریشه در فرهنگ کشاورزی داشته. و دنباله همان آب دزدی از زمین ها فرو دست است.خیلی باید مواظب فرصتها و نشانه ها باشیم. چون ممکن است فرصت امروز که برای تغییر رویکرد جامعه داریم .هرگز تکرار نشود. و فاصله جامعه ما با جوامع دنیا، بیش از پیش شده. و در جائی قرار بگیریم .که نتوانیم برنامه های توسعه و پیشرفت را، براحتی انجام دهیم.پس از گذشت بیش از شصت سال از فعالیت رادیو و تلویزیون، هنوز آموزش و تبلیغ درست و حسابی، در مورد برنامه ریزی برای فعالیت های زمانبر داده نشده. و ما در مورد کارهای تیمی موفق، فقط گاهی شاهد پیروزی تیم های فوتبال، در سطح منطقه و گاهی جهانی بوده ایم. در حالی که در ورزش های انفرادی تقریبا جزء پنج کشور دنیا هستیم.این ناموفق بودن در کارهای جمعی و اجتماعی، ناشی از فرهنگ عقب مانده کشاورزی هست .زیرا کشاورزان به دلایل مورد قبول خودشان. بیشتر موارد معمولی زندگی خود را هم، مخفی می کردند .و این پنهان کاری از ترس چشم زخم و یا دزدی و یا زیر آب زنی پیش ارباب ها بوده است.در جامعه شهری و مخصوصا در ده های اخیر، که همسایه از همسایه خبر ندارد .بسیاری از رازداری ها از سکه افتاده اند. ولی این حالت ارزش انفرادی، که راز داری، یکی از جلوه های آن است. هنوز گریبان شهر نشینان را رها نکرده. و آنها هنوز به کارهای دسته جمعی و بخصوص عام المنفعه، عادت ندارند .برنامه ریزان اجتماعی ،که اتفاقا جهت تنظیم برنامه های میان مدت و دراز مدت مسئولیت دارند.

ادامه دارد