تحلیلی بر روشنفکری در ایران 5

ادامه مطلب

. در جهان هستی

هیچ دو موردی ،شبیه هم دیگر نیست. پس تجربه یک شکست در

چند سال پیش نمی تواند مجددا تکرار شود. به عوامل پیروزی و

انتخاب راه عملی و صحیح بیندیشید. از مسائل ریز وبظاهر کم اهمیت

براحتی عبور نکنید.

 بیائید قدر شادی های کوچک را بدانیم. در سلسله مقالات رهیافت

پیشنهاداتی ،عرض کردم . اولا امیدوارم مورد توجه و عنایت

خوانندگان عزیز، قرار بگیرد و دوم این که گاهی از متنِ مطالب،

موضوع جدیدی را پیدا می کنم. که نیاز به شرح و تفصیل بیشتری

دارد. تصمیم دارم در مورد غم ها و شادی های رایج در جامعه

مواردی، بعرض برسانم.

با صراحت و محکم ،اعلام می کنم که از غم گفتن ، از درد گفتن

از سیاهی نوشتن .با تلخی فکر کردن، مبارزه را، راه رهائی

دانستن، و مخالفینِ غم و غصه را بی احساس و نادان خواندن را

بشدت محکوم می کنم.

سالهاست در ایران، مراسم عزاداری به بهانه های مختلف بخصوص

مناسبتِ عاشورا و تاسوعا بر پا می شود. در هر سال تعداد روزهای

متعددی بابت سالمرگ بزرگان دین و کشور عزاداری و...وجود

دارد.در عزای مردگانِ عادی حال حاضر، یک روز را به کفن و دفن

و یک روز را به سوم و یک روز را به هفتم و یک روز را به

چهلم و یک روز را به سالگردها اختصاص، می دهند. بر اثر تکرار

مراسم ،غم و اندوه خود بخود بوجود آمده  و البته اخیرا با کمک

 حکومت، اشاعه غم وغصه و گریستن سازمان یافته شده و تقریبا

 نود درصد مردم کاملا به نحوه گریه کردن،غصه خوردن و

 غمگین بودن و حتی تظاهر به غمگین بودن و گریستن آشنا هستند.

 شرکت کنندگان درمراسم عزا که معمولا با نوحه خوانی و

 روضه خوانی بر گزارمی شود. همه توجیه هستند. و کاملا درست

و مرتب و کلاسه رفتار می کنند .ایشان علیرغم این که بیش از صد

 مرتبه ذکر مصیبت روزعاشورا را شنیده اند. بازاتوماتیک و

 طبق عادت فوراجلوی چشمان خود را می گیرند و بخودشان

 فشار می اورند تاچشمشان تر شود. در مراسم حادِعزاداری

 بدرخواست نوحه خوان، فورا بر خاسته و طبق آهنگ نوحه،..

ادامه دارد