تحلیلی بر روشنفکری در ایران8

ادامه مطلب

و درست آن است که

خودمان با همکاری و هم فکری همدیگر، نسبت به

نوشتن آداب و رسوم شهر و شهرستان های خودمان و

انعکاس و آموزش شادی های کوچک و قابل دسترسی

کاری انجام دهیم. بهم دیگر یاد آوری کنیم که شاد

زیستن و شاد بودن وظیفه و خواسته انسان های سالم

است و هر نهاد و حکومت و طرز فکری با شادی

انسان ،بهر بهانه و نامی، مخالف باشد .مغرض و بدجنس

و بیمار است. اگر دست بقلم، هستیم . از نوشتن داستان هائی

که اتفاقات شاد ندارند. جداً خود داری کنیم. هرگز شاد

زیستن را نکوهش نکنیم . بیائید بجای مصرف انواع

داروهای ضد افسردگی. برای مردم، شادی تجویز کنیم

هرگز به افراد شاد با چشم حقارت نگاه نکنیم و آن ها را

جلف، ننامیم. چه خوبست از افرادی که از بقیه شادتر

هستند. دلیل شادی آن ها و روش شاد بودن را، بپرسیم

و انعکاس دهیم. دعوت می کنم بسرعت از تمام ناگواری های

زندگی شخصی خود ،عبور کنید. غم را فراموش، کنید

بدنبال سنگ صبور و همدرد نباشید. وضعیت روحی و

روانی جامعه در مرز خطرِ واقعی، قرار دارد. خواهش

دارم با تخلیه درد وغم و شکست و ناکامیِ شخصی خود

و یا ناشی از تفکر دردناک خود، به بیماری جامعه دامن

نزنیم. در مجالس و محافل افراد شاد را تنها، نگذاریم و

آنها را وادار کنیم که شادی خود را بروز دهند . به

کوچک ترین موضوعی که غم ندارد از ته دل و با

 صدای بلند، بخندیم. اگر خودمان استعداد شاد بودن را

داریم در مجالس دوستی و خانوادگی، با رعایت ادب

جنسی و قومیتی، آن چه که در توان داریم را برای شادی

دیگران رو کنیم. به شکلکها و متلک ها، بی توجه باشیم

و اگر بطور جد با این گونه عکس العمل ها مواجه شدیم

فورا یک شماره تلفن (الکی) به طرف بدهیم و بگوئیم...

ادامه دارد