ادامه مطلب
و در سالهای بعد با وارد کردن
این ترقه ها توسط ژن های خوب و متاسفانه استقبال
زیاد و نابجای جوانان از انواع ترقه ها، ممکن است
ماهیت و اهمیتِ روز چهار شنبه سوری، از بین برود.
افراط در برگزاری بعضی از اعیاد مذهبی و تولد بعضی
از معصومین، باعث شده که مردم کاملا بر عکسِ تفکر
حاکمان، عکس العمل، نشان داده و زیاد شادی نکنند .
روز 29 اسفند هم که ملت، حیران مانده که شادی کند و
یا کار دیگری، لازم است.
با توجه به عرایض بنده، می توان نتیجه گرفت که شادی در
جامعه کنونی ایران، نه تنها جایگاه مناسبی ندارد.بلکه در
بسیاری از موارد، خلاف میل و علاقه حکومتیان نیز
هست. بی اطلاعی از اهمیت موضوع، توسط جوانان و
بیشتر، ابراز مخالفت با خواسته های حکومت، می رود تا
شکوه و عظمت و بزرگی اعیاد ملی را، از یاد ها ببرد.
مرزهای سیاسی ایران، همین نقشه ائی است که بنام
ایران در همه جا ، قابل دسترسی است.اما نقشه فرهنگی
و احساسی ایران، مرز ندارد و عامل بهم پیوستگی ایران
بزرگ همین نوروز و جشن های ملی، است. که شاید
خیلی ها نام آنها را هم ندانند. بنام هر ماه یک روز در
همان ماه ،مشخص شده بود. که مردم جشن می گرفتند.
حالا نمی خواهم گنده گنده بگویم. ما مردم ایران لازم
داریم و باید بیاموزیم. که برای شادی های عمومی و ملی
نیاز به سازماندهی و تنظیم آداب و رسوم شادی ها
متناسب با توان مردم و فرهنگ ایشان، داریم. شما به
سخت افزار غم و غم سرائی و روضه خوانی، دقت بفرمائید
چند ده هزار مسجد ،چند هزار امامزاده .چند هزار
انواع .....ینه ها....جلسات خانگی خانم جلسه ها ورادیو
و تلویزیون ودکه های ارائه آثار فرهنگی و صفحات
تقویم ها و مداحان و روضه خوانها و اخیرا مرکز تعلیم...
ادامه دارد