ادامه مطلب
این عصاره فرهنگ کشاورزی و حکومت بر خاسته
از این فرهنگ، است.
ما برای عبور از فرهنگ کشاورزی و دست یابی
به تمدن، مطلقا نیاز به نظارت نداریم. نظارت ابزار
ترقی و توسعه، نیست .نظارت میوه و نتیجه ترقی
و توسعه است. که فعلا امکان آن را نداریم.
انشاالله در آینده نزدیک ،در مورد فرهنگ کشاورزی
و راه عبور از آن و چگونگی دستیابی به تمدن
متناسب با درک جامعه ایرانی را، خواهم نوشت.
از زمان های قدیم، روستا ها و دهات و حتی شهرها،
در کناره آبراه ها و چشمه ها و قنوات بوجود آمده اند.
در مورد شهرها ،که کنار رودخانه های بزرگ بنا
شده اند. مسئله قایق رانی و کشتیرانی، مطرح بوده است.
اما در مورد دهاتی که در پائین دست چشمه ها و قنوات
و یا رودهای کوچکی بودند.
ادامه دارد
ادامه مطلب
ما برای عبور از فرهنگ کشاورزی و دست یابی
به تمدن، مطلقا نیاز به نظارت نداریم. نظارت ابزار
ترقی و توسعه، نیست .نظارت میوه و نتیجه ترقی
و توسعه است. که فعلا امکان آنرا نداریم.
انشاالله در آینده نزدیک ،در مورد فرهنگ کشاورزی
و راه عبور از آن و چگونگی دستیابی به تمدن
متناسب با درک جامعه ایرانی را، خواهم نوشت.
از زمانهای قدیم، روستا ها و دهات و حتی شهرها، در کناره آبراه ها و چشمه ها و قنوات بوجود آمده اند. در مورد شهرها ،که کنار رودخانه های بزرگ بنا شده اند. مسئله قایقرانی و کشتیرانی، مطرح بوده است. اما در مورد دهاتی که در پائین دست چشمه ها و قنوات و یا رودهای کوچکی بودند. مسئله آب، برای کشاورزی موضوع مهم و در خور توجهی بود. و نظامات اجرای سهمیه های آبی، در این روستاها، به تناسب جمعیت و زمین های کشاورزی، شکل گرفته و بوجود آمده اند.بر اساس مدارک و سوابق، هر زمین و یا باغ روستا .دارای میزان معینی از آب بوده. که در طول فصل و یا ماهانه، به آن مزرعه و باغ، زمان مشخصی آب ،تعلق می گرفته. و این مقدار توسط معتمدین و متخصصین مربوطه، به زمین می رسیده است.با توجه به این که آب جاری، طی شبانه روز جریان داشته. لذا ممکن است. فرضا سهمیه آب فلان زمین، نصفه شب باشد. و صاحب زمین باید کل زمان دریافت آب بر جریان آب، شاهد بوده. و مطمئن شود .که سهمیه اب خود را بطور کامل دریافت می کند.اما زمانی که صاحب سهمیه آب، درپائین دست، مشغول بازکردن و راستاب کردن آب است .ممکن استادامه دارد