ادامه مطلب
به جهت این که تفکر و تصور ما منحصرا محدود به هستی این جهان نشود به ما نوید نشئه وجودی پس از مرگ هم داده شده و ما بعد از ایستادن بدنمان و مرگ جسمی در نشئه دیگری از موجودیت ادامه خواهیم داد و جایگاه ما در آن نشئه بستگی تام به رفتارمان در این جهان داشته و دارد.پس خداوند متعال بطور کلی ایمان به غیب را فرمان داده و از این فرمان می توان نتیجه گرفت که ادامه وجود ما در نشئه ایی از وجود که فعلا برای ما غیب است ادامه خواهد داشت و عملکرد ما در این نشئه حیاتی در ادامه وجود ما در آن نشئه موثر است و ما در آن جهان با توجه به عملکردمان در این جهان --طبقه بندی و سازماندهی می شویم.
تا این جا عرض کردم که قطعا غیب وجود دارد و شاید بسیار شبیه همین نشئه(رتبه)وجودی ما هم در آن جا قابل مشاهده باشد.ممکن است در غیب علوم و فنون و عقاید مختلف وجود داشته باشد و موجوداتش به علم و دانش هایی دسترسی داشته باشند که فعلا برای بشر غیر قابل تصور هم هست.مقداری از توانائی بشر برای دسترسی محدود به غیب زمانی و مکانی را به کمک علم فیزیک و ریاضی و سی میا و کیمیا عرض کردم ولی این که دانستن محدود بشر کلا در مورد غیب یک علم است شدیدا تردید دارم و اگر در مورد پیامبران این آگاهی های مقطعی و محدود را ناشی از لطف خاص خداوند به ایشان بدانیم باید عرض کنم که هیچ اگاهی بشری در مورد غیب یک علم نیست و شاید در احادیث و روایات که از===علم غیب===صحبت شده است منظور از –علم—دانستن—باشد.پس در این صورت می شود گفت که بعضی از پیامبران مورد عنایت خاص خداوند بصورت موقت و مقطعی قرار گرفته و از مواردی از غیب آگاه شدند.
انتقال دانش دارای الزامات و موازین خاص است.یعنی بطور کلی هر دانشی موازین و فرمول های خودش را دارد که قابل سنجش و تکرار هستند مثلا استاد به شاگردش می گوید دو دو تا می شود چهارتا.حالا اگر شاگرد متوجه نشد و یا دلیل خواست استاد با چهار مهره از چند طریق جلوی دانش اموز موضوع را تکرار می کند و هر مرتبه هم شاگرد را به نتیجه توجه می دهد.این تنها راه انتقال دانش است که از راههای اموزش....
ادامه دارد