ادامه مطلب
. فقط شما یک عابر هستید پس از کوچه نا هموار احساسات خود هر چه که هست عبور کنید.همچنین عبور از کوچه احساسات به معنای رسیدن به خیابان تفکر نیست.ما اگر مشتاق و نیازمند رسیدن به تمدن هستیم باید از کل احساسات فعلی خود عبور کنیم. بدون تاسف و بدون قضاوت و بخصوص بدون دلسوزی بحال خودمان .برای رسیدن به هدف، عبور از موانع یک امر طبیعی است.و احساسات موجود ما یک مانع کاملا جدی است ما با تصمیم واراده سالم از این احساسات بدرد نخور عبور می کنیم و شروع می کنیم به ورود به احساسات سالم ومورد نیاز که می توانیم بعنوان هدفِ سلوک خود، بر گزینیم . ما مجددا می آموزیم که چگونه خود را دوست داشته باشیم و حد این دوست داشتن کجاست و چرا نباید دوست داشتن ما، موجب لطمه و آزار دیگران باشد بعد یاد می گیریم که چگونه دیگران را دوست داشته باشیم بدون این که نا گزیر شویم خود را در این راه قربانی کنیم و یا قربانی فرض کنیم .مقصد عبور ما، جائیست که در آن جا نهایت احساس برای دوست داشتن و عشق ورزیدن را می توان بدست آوردهمچنین می توان به رابطه ایی که مارا آزار می دهد و احتمالا شخصیت مارا خدشه دار خواهد کرد پایان دهیم ما در سلوک خود می آموزیم که چطور می توان مورد دوست داشته شدن قرار بگیریم . در مورد بدست آوردن احساسات سالم ما بجائی خواهیم رسید که قادر خواهیم شد تا تمام انسان ها را لایق دوست داشتن خود بدانیم و متقابلا سعی کنیم لیاقت دوست داشته شدن توسط دیگران را هم داشته باشیم.
ادامه دارد
ادامه مطلب
. مظاهر پیروزی مردم طی سالیان گذشته بر این
غول وحشتناک هرروز بیشتر نمایان می شودو
موضوع بجائی خواهدرسید که ایشان برای عزلت
گزینی در حجره های قدیمی خود مجبور به خواهش
از مردم شوندولی دیگر پایان آن دوران اقتدار و
ارائه خدمات شایسته و زهد ورع ایشان گذشته و اگر
همین امروز اسلحه خودرا زمین بگذارند طلوع فردا
را نخواهند دید و این فاجعه است برای ایشان
و مردمی که ایشان را دوست داشتند ولی مردم
قدر شناس ایران هرگز خدمات صادقانه آن
روحانیت بی ادعا را فراموش نخواهند کرد و
چهره های تابان و درخشان خدمتگزاران از این قشر،
هم چنان می درخشدبا توجه به موارد بالا و نیاز زمانه
لازم است که ملت ایران از این وضعیت و از این
روحانیت عبور کند که خوشبختانه خود روحانیت در
موضوع عبور خودشان پیشرو بوده و بیشترین دلائل
و بهانه ها را برای این عبور فراهم آورده است.تا از
روحانیت و این وضعیت عبور نکنیم محال است
به تمدن وارد شویم. ولی این مطلب به معنای این نیست
که روحانیت الزاما مخالف مدنیت هستند .بلکه نظر
اینست که رفتار و منش روحانیت در چهل سال و اندی
گذشته به شکلی بوده که امکان جمع آمدن تمدن و منش
روحانیت دیگرغیر ممکن شده است. شاید اگر ما وارد
تمدن شدیم وروحانیت آینده با درک صحیح از موقعیت
تفکر و عمل کرد اتفاقا نیاز آن جامعه به متخصصین دینی
و روحانیت آن هم بنحوه صحیح بیشتر از امروز خواهد بود.
امروزی که مردم علیرغم نیاز به متخصصین مذهبی عامداً از
ایشان فاصله می گیرند و ناگزیر بسیاری از امکاناتی
که می توانستیم از راه روحانیت درست کار بدست بیاوریم
را از دست می دهیم .ما هم چنان قلباً و روحاً نیازمند
به تعالیم صحیح دینی هستیم واز خدمتگزاران واقعی
در این راه کما فی السابق سپاسگزاریم....
ادامه دارد