ادامه مطلب
و چون خودمان هم باید این عادات را تشخیص بدهیم و خودمان نوع درمان را انتخاب کنیم وخودمان به پیشرفت درمان نظارت کنی و خلاصه اول وآخر موضوع کلا با خودمان است لذا مراقبت و دقت درامر معالجه این دردهای پنهان بطور جد واجب است مرکزیت، در فرهنگ کشاورزی، یک اصل پذیرفته شده وعادی بحساب میاید.کما اینکه در فرهنگ کشاورزیِ اروپازمین را مرکز عالم میدانستند و مخالفین این عقیده را، درآتش می سوزاندند. اینکه انسانها بخصوص در ایرانِ مابا این فرهنگ کشاورزی عقب افتاده، خود را مرکز عالم ممکنات تصور کنند زیاد هم ،عجیب نیست. اتفاقا شواهدزیادی به این تفکرِعقب افتاده، کمک هم میکند. من از عقاید مذهبی برای این موضوع مثال نمی اورم .اما در کشور،ما مرکز کشور داریم ،مراکز استان داریم،مرکز فلان داریم مرکز بهمان داریم . مرکز شهر داریم،مرکز شهرستان داریم مرکز تولید چی داریم.مرکز فرهنگی داریم و....قبول تفکرِ مرکزیت، ایجاب میکند که ما یا خودمان را مرکزِهمه چیز تصور کنیم و یا یک مرکزیت را، تصور و قبول کنیم.یکی از شرایط دیکتاتور بودن هم، باور داشتن همین مرکزیت است.در این رابطه شخصِ دیکتاتور، خودش رامرکز قدرت و همه کاره تصور میکند. و اطرافیان هم به ترتیب نزدیکی یا دوری از مرکز، احساس قدرت، می نمایندو مردم عادی هم که زورشان به هیچ چیز، نمی رسد. ودر اجتماع به مرکزیتِ شخص دیکتاتور باور دارند وتسلیم هستندمجموعاً یک ساختارِ عقب افتاده در فرهنگ کشاورزی...
ادامه دارد
ادامه مطلب
نازیدن به ایل و تبار و اجداد و پدر و پدربزرگ، است.لطفا کمی بیشتربه این روش و عادتی که به آن داریم بیندیشیم. درعصری که سیل اطلاعات، این چنین بزرگ در حرکت است. چه جای نازیدن به پدر و پدر بزرگ و...هست که ما با اطلاعات ناقص و دست کاری شده امان، آن را رها نمی کنیم.احترام به بزرگان ودرگذشت گان ،عمل پسندیده ای است . اما آن را وسیله تفاخر و برتری قراردادن موجب استهزا و خنده، خواهد بود.لازم است که حتما به عادات غذائی خودمان توجه بیشتری معطوف ،بداریم. تاوان غذاهای چرب و شور و سنگینی که امروز می خورید را بعد از پنجاه سالگی، پس خواهید داد کمی ساده تر و کمی بذل و بخشش زیادتر، در مواد غذائی و رفع عادات غذائی، می تواند ریشه بسیاری از عادات ناپسند را در وجود ما بخشکاند.این قدر اعتیاد به سیگار و مواد مخدر عادی شده که زیاد هم لازم نمی بینم در باره اش بنویسم. این عادات بایدترک شوند و یا میکُشند.عادات فردی از قبیل،پرخوری، حسادت،چشم چرانی ایراد گیری ازدیگران،پرگوئی، اخمو بودن—عصبانی بودن، متوقع بودن، سردی با دیگران، خود بینی، از خودراضی بودن-تفاخر به ثروت و مقام—بی احترامی به مرزهای اخلاقی و اجتماعی، محق دانستن خود در همه حال سنگینی زیاد و کم حرفی، خجول بودن، اب زیرکاه بودن توطئه گر بودن.تمام این خصوصیات که احتمالا جزء عادات ما شده لازم است که شناسائی کرده و آنها را درمان کنیم.درمان خصوصیات فردی و اغلب پنهانی معمولا کار ساده ائی نیست و چون خودمان هم باید این عادات را...
ادامه دارد
ادامه مطلب
. و البته با نحوه تفکر ما که این طور عادت کرده، قبولِ این که بتوانیم از مهمانان خود، در هتل پذیرائی کنیم .چندان آسان نیست ما بهر حال و همیشه ناگزیریم به بعضی از مسائل و موارد پایان بدهیم.ما طبق عادات و سنن خود، تقریبا قادر نیستیم، به چیزی پایان دهیم. و در مورد حتمی ترین اتفاقی که بدون استثنا برای همه می افتد، دقت کرده اید. در برگه های ترحیم می نویسیم (درگذشت ناگهانی ) این موضوع نشان می دهد . که ما هنر پایان دادن و تحمل پایان یافتن و شعور تمام شدن را، نداریم.شاید دیده باشید هر ساله موقع خانه تکانی، چقدر وسائل و لباس و...را دور می ریزیم .این در حالیست که حداقل دوسه سال است که آن ها را در انبار، نگاه داشته ایم. حالاکه فرسوده تر شده و کمتر بدرد کسی می خورد. آن ها را دور می ریزیم در حالی که از همان اول هم می دانستیم که دیگر از این وسائل استفاده نخواهیم کرد.بله ما هنر تمام کردن و پایان دادن را باید بیاموزیم وقبول کنیم که وسائل مستعمل و چیزهایی را که دیگر بدرد ما نمی خورند را، بموقع بدست مستحقان برسانیم .همچنین گاهی ممکن است نیاز باشد که ما به رابطه ائی خاتمه ،دهیم. برای شروع هیچ وقت دیر نیست. همین الان بیائید به خیلی از مسائل خودمان، پایان دهیم. و هم چنین وسائل انباری را تا می شود از آن ها استفاده برد، وبدرد می خورد بدهیم برود.یکی دیگر از نمادهای فرهنگ کشاورزی که خودش میراث دوران جاهلیتِ اعراب است. نازیدن به ایل و...
ادامه دارد
ادامه مطلب
. میزبان باید حتما از ما با غذاهای گوناگون و سنگین، پذیرائی کند. و اگر میزبان با یک نوع غذای ساده ،از ما پذیرائی کند. آنرا حتی توهین بخود ،حساب می کنیم و در بیشتر موارد رفت و آمد خود را با آن خانواده، قطع می کنیم ما در چنین میهمانی هائی، اصلا متوجه صفا و صمیمیت میزبان، نمی شویم و او خود نیز از این بابت، بشدت احساس حقارت، می کند.تمام این اتفاق، ناشایست است.و ما باید هر چه زودتر، این عادت را ترک، کنیم در مقام میزبان، می توانیم با توجه به شرایط اقتصادی میهمان، از او پذیرائی کنیم. و در همین حد هم، نسبت به پذیرائی اواز خودمان ، با گذشت باشیم. رفت وآمدها بمنظورایجاد مودت و دوستی و نگهداری رشته فامیلی، است اگر ما این رفت وآمد را تبدیل به نمایش توانائی های مادی خود بکنیم و میهمانان خود را با محوریتِ شکم پذیرائی و احترام کنیم. پس باید این عادت را، ترک کرده ودر نحوه تفکر خود، تجدید نظر کنیم.ممکن است طی یک سال، چهار یا پنج شب برای ما مهمان بیاید و شب را بماند. برای این استثنا، توجه کنید که چقدر فضای خانه را، اختصاص داده ایم. همیشه نگران میهمانان شب خواب، هستیم .اگر تفاوت قیمت یک خانه متناسب با تعداد نفرات خانواده و آن منزلی را که اکنون داریم .حساب کنیم. می توانیم از محل سود بانکی این مبلغ، میهمانان خود رادر بهترین هتلها، بخوابانیم.این نگرانی در مورد آینده، دقیقا ریشه در فرهنگ کشاورزی، دارد. و البته با نحوه تفکر ما که...
ادامه دارد
ادامه مطلب
بعضی از عادات را هم، خودمان مصرانه و با تمرین بدست میاوریم. ودر تکرار آن عادات، دقت و مراقبت می نمائیم. لازم است ما عاداتی که ناخودآگاه به آن هامبتلا هستیم را ،بشناسیم .در مرحله بعد به عادات خانوادگی خود برسیم و بعد به عادات اجتماعی و در آخر هم بهعادات اختیاری خودمان .حالا لازم است که ما آن مقداراز عادات را که دارای ریشه های فرهنگی بخصوص فرهنگ کشاورزی هستند. در خود شناسائی و نسبت به ترک آن هااقدام کنیم.من به چند عادت اجتماعی ناشی از فرهنگ کشاورزی اشاره ،می کنم.اگر ما می خواهیم از فرهنگ کشاورزی عبور کرده و به تمدن برسیم ناگزیر از ترک این عادات هستیم.عادت به کادو دادن های سنگین در موارد متعدد و این که اگر بهر دلیل نتوانستیم کادوی مورد نظرِ خودمان را بدهیم احساس حقارت کرده و حتی آن را در مقابل کادو گیرنده بزبان هم، می اوریم.هم چنین اگر کسی کادوی ارزان قیمتی به ما داد. صرفنظر از هنر و زیبائی آن کادو، اورا با چشم دیگری، نگاه می کنیم و بلافاصله کادوی او را با کادوی خودمان، مقایسه می کنیم و گله مند، می شویم. و تصور ما اینست که اگر طرف به ما احترام می گذارد. نشانه این احترام دادن کادوی گران قیمت، به ماست. این عادت چه بسیار روابط را، قطع کرده و به دوستی ها ،خاتمه داده است عادت بعدی هم چیزی شبیه موردِ فوق است. ما عادت کرده ایم که اگر به میهمانی، می رویم. میزبان باید حتما از ما با غذاهای گوناگون و سنگین، پذیرائی کند. و اگر...
ادامه دارد