ادامه مطلب
واز این که چنین احساسی داریم به خود ببالیم و منت کسانی را که دوست داریم بر سر خود بپذیریم .دایره دوست داشتن به این جا ختم، نمی شود ما می توانیم و باید تمام موجودات جهان را دوست بداریم بدون این که چشم داشت منفعتی از طرف ایشان داشته باشیم .و بیشتر، جهان هستی را دوست داشته باشیم زیرا به ما فرصت زنده بودن عطا کرده و تمام نعمت هایش را در اختیار ما گذاشته{توضیح ما: چند خط بالاتر متذکر شدم که باید دیگران را دوست داشته باشیم پس مهم نیست که فرد شخصا از بعضی مواهب طبیعت محروم است.مهم اینست که بشریت بطور عام از نعمت بهره ور است} به خورشید و ستارگان مهر بورزیم که این چنین نور و مهتاب زیبا و نعمت های آشکار و پنهان را در اختیار ما قرار داده است .قوانین هستی را پاس بداریم و دوست دارانه به آن ها بیندیشیم و همیشه نسبت به بهره های این قوانین با احساسات مثبت و خوب و درک شده بر خورد کنیم و در نهایت بدانیم و بفهمیم و عشق بورزیم و مدیون باشیم و سپاسگزار از خالق بزرگی که این همه را آفریده و سخاوتمندانه در اختیار{ما} قرار داده است بچه هارا دوست داشته باشیم نه بخاطر این که فرزند ما و یا وابسته بما می باشند. بچه هارا دوست داشته باشیم چون ایشان ادامه زنده بودن ماهستند و آن ها توانسته اند تا مدت ها ما را دوست داشته باشند بدون این که دنبال علت این دوست داشتن باشند.آن ها انسان های فردائی هستند که ممکن است در آن فردا ایشان کاری کنند که تا جهان باقیست بشریت به آن کار افتخار کند و حضور ما در آن سده با یاد ایشان جاودانه گردد. مواظب باشیم تا نزد کودکان از حسد و بخل و کینه و تجاوز و خرافات و دروغ و....خود پرده برنداریم....
ادامه دارد
اداکه مطلب
لازم به توضیح است منظور من داشتن آمار در باره موارد فوق نیست. بلکه این موضوعاتی است که می تواند مواد اولیه تفکر باشد. و بجای این که الکی به بزرگ ترین خیابان ببالیم. به سایر موارد مربوطه، فقط بیندیشیم. در فرهنگ کشاورزی سرزمین ما، دیگر به ((بزرگ)) و((تر))
و(( ترین)) کشور و قاره و شهر و دیار و حتی کره زمین، بسنده نکرده اند. و بدنبال انتخاب بزرگ ترین ها در آسمانها و بطور کلی جهان هستند.
.در این فرهنگ یک حضرت وجود دارد. که بزرگ ترین – بزرگ ترین هاست---مورد مشورت خدا قرار می گیرد. و ده ها اعمال محیر العقول انجام می دهد. فرهنگ کشاورزی تنها فرهنگی است. که می تواند چنین اعتقاداتی را تحمل کرده و حتی رشد بدهد. من در این جا به
اندازه های آن حضرت کاری ندارم..روی سخن من با پرستندگان ایشان است. که گاهی مراتبی در رابطه با ایشان انجام می شود. که نه در مورد رسول خدا انجام شد. و نه حتی در مورد خداوند عالم انجام می گیرد...در فرهنگ کشاورزی اصولا تفکر انتقادی و سئوال وجود
ندارد. اگر کسی از سردمداران فرهنگ کشاورزی، سئوالی خارج از قواره فهم و درک آن بزرگ بپرسد. بلادرنگ به کفر و زندقه و ارتداد متهم شده .و در پاره ائی از موارد سئوال کننده صرفا بخاطر یک سئوال، جان خود را از دست داده است.داشتن اعتقاد به باورهای جمعی اجباری بوده. و این طور بنظر بزرگان این فرهنگ می رسد. که این باورها و اعتقادات، دیکته اصل خود خدای عالم است. و رد خور ندارد.در فرهنگ کشاورزی ساز و کاری، برای نظارت به عملکرد ها وجود ندارد. و صرفا مشهور بودن به داشتن اعتقادات جمعی، کفایت می کند.هیچ معیار تعریف شده و......بررسی شده و دارای مجوز از طرف اندیشمندان جهان، در فرهنگ کشاورزی مشاهده نمی شود. بزرگان و سردمداران وحاکمان این فرهنگ، به شدت در برابر انتقادات عکس العمل نشان داده و هنوز هم ما شاهد این گونه عکس العملها، هستیم.در فرهنگ کشاورزی خدا از بالا به پائین خدائی می کند.خدائی ی از بالا به پائین به این صورت است که فرضا، خدای آقای وزیر خیلی، خدا تر، از خدای آقای معاون ایشان است. و همین طور می توانید خدای بالاتر از خدایِ وزیر و یا پائین تر از خدای وزیر....
ادامه دارد